Yanlış bir şey yapan kişi bunu henüz kimse fark etmeden, anlamadan üzülüp pişmanlık duyuyorsa bu değerlidir. Kendi kendine iç hesaplaşma yapmıştır ve davranışının yanlış olduğunu kabul etmiştir. Kaynağı içseldir. Bahanelere sığınmıyordur. Muhtemelen de bir daha yapmaz. Telafi etmeye çalışır. Ama birileri fark ettiğinde duyduğu his artık pişmanlık değildir. Utanmadır. Yaptığım ortaya çıktı, ne yapacağım şimdi, rezil oldum duygusu yani. Pişmanlık hissi tek başına hissedilir, utanma toplumsal bir durumdur. Dışsaldır. Başkalarının gözünde nasıl göründüğünle ilgilidir. Hiç yoktan iyidir yine. Ama ortaya çıkan bu yanlış davranışa rağmen ne pişman oluyor ne utanıyorsa bu yüzsüzlük gibi görünen, kendini toplum içinde kurtarma çabasıdır. Hatasından ders almamıştır, hatta kendini küçük detay yalanlarla haklı çıkararak ve karşı tarafı abartmakla suçlayarak işin içinden sıyrılmaya çalışır. Bu kişiler hep böyledir değişmezler. Onlarla konuşmak laf anlatmaya çalışmak anlamsızdır. Çünkü kişisel imajlarını kurtarmak için her şeyi yaparlar. Sizi yalancı veya abartan taraf olarak göstermek için her yalanı uydururlar. Siz temizlemekle uğraşırsınız. Çevredekileri inandırma çabaları vardır zaten. O yakın çevresi de ona "yanlış yapmışsın" demediyse ihtiyaç duyduğu onayı almıştır artık.
Utanmak insanı küçültebilir pişmanlık ise olgunlaştırabilir. İyi arkadaşlar kişilere olgunlaşma imkanı vermelidir. Burada yanlış yapmışsın diyebilmelidir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder