Nihayet..Normalde bir kitabı bitirdikten en geç üç gün sonra burada paylaşıyorum ama aksilikler ve vakitsizlik peşimi bırakmadı.
Epeydir okumak istediğim bir kitaptı. 10 öyküden oluşan bu kitap ilk kez 1955'de yayımlanmış. Yazarın toplamda iki öykü, iki romanı var. Malesef deri veremi hastalığı ile yıllarca mücadele verir ama genç yaşta, 39 unda hayata gözlerini yumar. Bu öyküleri de hastalığı ile mücadele ettiği yıllarda yazmış. Koyu bir Katolik olan Flannery O'Connor hikayelerinde dindarlık, ahlak, ikiyüzlüluk, bencillik ve cehaleti sarsıcı bir biçimde sorguluyor. Çok etkileyici bu durumları çok sıradan bir şeymiş gibi abartısız yazmış olması da ayrıca ilgi çekici. Bence bilerek abartılı ve süslü cümleler kurmamış çünkü olayın kendisi yalın haliyle sarsıcı zaten. Ben özellikle ilk iki hikaye olan "iyi insan bulmak zor" ,"ırmak" ve sonrakilerden de "yapma zenci"yi ayrı bi sevdim. Hepsi güzel ama bunlar bence daha güzeldi. Hikayelerde bazı ortak noktalar var. Mesela hiç kimse muhteşem, iyi kalpli ve kusursuz değil. Hatta bazı kişiler fazlasıyla sinir bozucu.
Yazar o kadar iyi bir gözlemci ki çok çeşitli karakterleri çok ustalıkla tahlil etmiş. Sanki tanıyor gibisiniz. Bir de hemen her hikayede şu var:kimin kim olduğunu anlatmakla uğraşmamış, ilerleyen sayfalarda ya kendiliğinden anlaşılıyor ya da cümle arasında "iki kızı var zaten"ya da "onun kocasıydı" gibi kısa açıklamalarla yetiniyor.
Her hikayeden bir ders çıkarılabileceği halde yazar hiç ders vermekle uğraşmamış.Olay en yalın haliyle gözler önüne serilmiş sadece.
"...Saat üç buçukta kızaran domuz etinin kokusuna uyandı ve karyolasından fırladı. Ot şilte boştu:giysi kutularının hepsi açılmış, kapakları sağa sola saçılmıştı. Pantolonunu giydiği gibi öbür odaya koştu. Oğlan eti çoktan kızartmış, mısır ekmeği pişiriyordu. Yarı karanlıkta masanın başına oturmuş, kalay bir bardakta kahve içiyordu..."syf.103.
Aylin Ülçer'in yaptığı çeviri de başarılı.
Epeydir okumak istediğim bir kitaptı. 10 öyküden oluşan bu kitap ilk kez 1955'de yayımlanmış. Yazarın toplamda iki öykü, iki romanı var. Malesef deri veremi hastalığı ile yıllarca mücadele verir ama genç yaşta, 39 unda hayata gözlerini yumar. Bu öyküleri de hastalığı ile mücadele ettiği yıllarda yazmış. Koyu bir Katolik olan Flannery O'Connor hikayelerinde dindarlık, ahlak, ikiyüzlüluk, bencillik ve cehaleti sarsıcı bir biçimde sorguluyor. Çok etkileyici bu durumları çok sıradan bir şeymiş gibi abartısız yazmış olması da ayrıca ilgi çekici. Bence bilerek abartılı ve süslü cümleler kurmamış çünkü olayın kendisi yalın haliyle sarsıcı zaten. Ben özellikle ilk iki hikaye olan "iyi insan bulmak zor" ,"ırmak" ve sonrakilerden de "yapma zenci"yi ayrı bi sevdim. Hepsi güzel ama bunlar bence daha güzeldi. Hikayelerde bazı ortak noktalar var. Mesela hiç kimse muhteşem, iyi kalpli ve kusursuz değil. Hatta bazı kişiler fazlasıyla sinir bozucu.
Yazar o kadar iyi bir gözlemci ki çok çeşitli karakterleri çok ustalıkla tahlil etmiş. Sanki tanıyor gibisiniz. Bir de hemen her hikayede şu var:kimin kim olduğunu anlatmakla uğraşmamış, ilerleyen sayfalarda ya kendiliğinden anlaşılıyor ya da cümle arasında "iki kızı var zaten"ya da "onun kocasıydı" gibi kısa açıklamalarla yetiniyor.
Her hikayeden bir ders çıkarılabileceği halde yazar hiç ders vermekle uğraşmamış.Olay en yalın haliyle gözler önüne serilmiş sadece.
"...Saat üç buçukta kızaran domuz etinin kokusuna uyandı ve karyolasından fırladı. Ot şilte boştu:giysi kutularının hepsi açılmış, kapakları sağa sola saçılmıştı. Pantolonunu giydiği gibi öbür odaya koştu. Oğlan eti çoktan kızartmış, mısır ekmeği pişiriyordu. Yarı karanlıkta masanın başına oturmuş, kalay bir bardakta kahve içiyordu..."syf.103.
Aylin Ülçer'in yaptığı çeviri de başarılı.
3 yorum:
Kitabın adı o kadar doğru ve ilgi çekici ki hemen alıp okuyasım geldi.
pdf sini bulabilir miyim?
bilmiyorum hiç pdf sine bakmadım
Yorum Gönder